Айсуй өдөх хоногуудыг итгэлийн сүүгээр сүлж
Ар өврөөсөө хөврөх он жилүүдийг элээж
Ангир цээжинд нь эрхлэх амраг хүүгээ хүлээж
Аяа, энэ орчлонд яасан удаан амьдраа вэ?
Аз жаргалын шувуухай сэтгэлд үүрээ засаж
Аньсага сормуус норгох алаг үрээн тэвэрч
Ахин ирэхгүй өдрүүдийг аргамжаан дээрээ тогтоож
Арганд ороогүй амьдралыг яасан их аргадаа вэ, би…
Амьдралын зам мөрийг тэсвэр хатуужлаар туулж
Алхах тутам адармаатай харгуй замаар тэмтчиж
Амь биеэ хувааж хүүхэд ч бас төрүүлж
Алдаж, оносон тавилан минь яасан бэрхийг туулаа вэ?
Атгахан жаахан зүрх минь уулзах болзоогоо мөрөөдөж
Алаг нүдэн минь гэж амраг минь намайг энхрийлж
Андуу залуу насны алдаа бүхнээ ухаарч
Амраг сэтгэлийн аясыг хичнээн удаан дагаа вэ?
Ай хөөрхий…, хорвоогийн зовлон жаргалыг туучиж
Амраглаж явсан он жилүүд тэртээ холд үлдэж
Асгартал уйлж явсан нулимс ч хэдийнээ хатаж
Амьд яваа насандаа яасан ч их шаналаа вэ, би…
УБ хот. 2006 он. М.Эрдэнэчимэг